همیشه برایم سوال بود که چرا عده ای توفیق عجیبی در مخالفت با رهبر دینی انقلاب دارند.

گویا تمام بودنشان در رصد اندیشه های رهبر دینی وحرکت بر خلاف جهت این اندیشه ها ،خلاصه می شود.

این سوال مدت زیادی ذهنم را درگیر خود کرده بود وهر از گاه پاسخهایی هرچند ناقص یا غیر مستند به دستم می رسید.

اما با تدبر در سوره شمس پاسخ سوالم را گرفتم.

این سوره ابتدا در باره یکسری از نشانه های موجود در هستی که از نظم خاصی پیروی کرده وتعادل بی نظیری دارند، سخن گفته وسپس اشاره می فرماید به نفس ملهِم...

نفسی که فجور وتقوایش ،به آن الهام شده است.هر آنچه که موجب در هم شکستن تعادل نفس وهمین طور موجب حفظ تعادل نفس می گردد به او الهام شده است.ومردم در اثر نوع برخورد با این الهامات،دو دسته می شوند.

آنها که تزکیه نفس می کنند به سعادت می رسند وگروهی دیگر که نفس را زیر بار گناهان دفن می کنند دچار خسران هستند.

در ادامه سوره با دقت خاصی از قوم ثمود به عنوان نمونه ای از گروه انسانهایی که دسّ نفس کرده اند یاد می کند..قومی که به مخالفت با امر ولیّ الهی خود برخواسته اند..

در واقع خداوند با هنرمندی خاصی در صدد انتقال این پیام است که هر آنکس که در زندگی فردی خود پیرو هوای نفس باشد ونفس ملهم خود را زیر بارگناهان دفن کند در صحنه اجتماع در مقابل ولیّ دینی خود خواهد ایستاد.درواقع انسانها با توجه به سطح تقوای خود،موفق به پیروی از رهبر دینی می گردند.

اینجاست که انسان متوجه تفاوت درجه اطاعت ، درپیروان یک رهبر دینی می شود.در واقع حتی سربازان یک امام به اندازه تقوای خود توفیق سرسپردگی در برابر فرامین امام خود را کسب می کنند.این است رمز تفاوت موجود میان سلمانها وعمارها ومقداد ها ومالکها وطلحه وزبیرها واشعثها....

قرآن سراسر درس زندگی است

اللهم عجل لولیک الفرج