دردنامه حبیب الله شاکری خطاب به دکتر!!روحانی
با سلام و عرض ادب
واقعا جای تاسف دارد
واقعا خجالت آور است که یک جوانک گستاخ و عیاش که حتی بوی انسان نمی دهد امروز حق به جانب گیرد و دم از قطع ارتباط با ایران بزند!
جناب روحانی! من شما را مقصر می دانم! شما با دیپلماسی انفعالی در برابر آل سعود ملعون شان و مرتبه اقتدار ایران اسلامی را تنزل دادید.
آن ظریف خوش لبخندت پیام تبریک به این ملعون را با آب و تاب تمام نوشت و تو منتقدان را بزدل خطاب کردی!
به ناموس این دیار تجاوز شد و وزیر خارجه ات لبخند نشان داد و دم از تحکیم مودت با آل صهیونیستی سعود زد! پانصد نفر از هم وطنان مظلوم مرا در منا به خاک و خون کشیدند و پیکر عده ای از این شهیدان بی پناه هنوز به آغوش داغدار خانواده هایشان باز نگشته و وزیرت را محلی از اعراب نگذاشتند، اما تو دل از سفر آمریکا و دیدارهای لذت بخش آن نبریدی که اگر نبود صلابت و سخنان عزت مدار رهبرم معلوم نبود چه بر سر زائران کشورم می آمد، ولی هم چنان مرد دیپلماسی تو لبخند از لبانش نیفتاد و در کنفرانس خبری با وزیر خارجه آلمان باز هم از نقطه ضعف اظهار فضل نمود که همگان دیدیم هم تراز وی در عربستان چه جوابش داد!
روحانی مظلوم شیعه را گردن زدند و غیرت دینی شیعیان علی علیه السلام به جوش آمد و به سمت ساختمان آل ابوسفیان حمله ور شدند!
اما تو در پیام تسلیت خود در یک بند شهادت را محکوم کردی و در سه بند دیگر غیرتمندان سرزمینت را افراطی و خود سر خواندی تا دلی از آل سعود به دست آوردی!
جواب نداد!! دلبری تو از اعراب جواب نداد و آنها پیش دستی کردند و قطع ارتباط دیپلماتیک با ایران را رسماً اعلام کردند.
ساختمان سفارتشان عزت داشت و قید ایران را زدند!
اما برای دولت دستگاه دیپلماسی تو تجاوز به جوانان ایران و جان شهیدان منا به چشم نیامد و سکوت را بر فریاد ترجیح دادی!
حال اصلاً برایم مهم نیست که مرا بیسواد بخوانی یا بی شناسنامه، بزدل یا افراطی، دشنام دهی یا تحت تعقیب دستگاه های امنیتی تحت نظر خویش قرار دهی!
آن اندک امیدی که به اعتبار لباست به تو داشتم هم از دست رفت و دیگر هیچ...
