به کدام سوی چنین شتابان؟!
هو العلیم
این روزها سوار اتوبوس که می شوی،
در یک جمع دوستانه که شرکت می کنی،
به یک مهمانی شبانه که می روی،
تقریبا چیزی نمی شنوی، جز بحث داغ انتخابات!
هر کس براساس نگرشی که نسبت به اوضاع جامعه، هدف انقلاب و... دارد اظهار نظر می کند و گاهی هم این مباحثه تبدیل به مجادله می شود...
نظر عده ای بر این است که رئیس جمهور بعدی باید فکری برای وضعیت معیشت مردم بکند و
نظر عده ای دیگر بر این است که ما باید سیاست خارجی خودمان را تقویت کنیم و هر چه محکم تر پیش روی استکبار بایستیم.
اگر بی طرف شوی و صحبت های هر دو دسته را بشنوی متوجه می شوی که هر دو اصول درستی را مطرح می کنند،
اما هر یک به بخشی از شرایط توجه می کنند نه مجموعه آن!
که این سبب انحراف در انتخاب می شود.
ما باید به کسی رأی بدهیم که سیاست های کلی اش بر مبنای ایستادگی در برابر استکبار، اصلاح اقتصادی و فرهنگی کشور باشد.
کسی که بتواند قطار انقلاب را به سمتی حرکت دهد که در بلند مدت ایران کشوری رشد یافته و مستقل باشد.
مسئله انقلاب مسئله معیشت تنها نیست تا با برنامه ی 100 روزه یا از طریق مذاکره برای کاهش تحریم آن را حل و فصل کنیم.
مسئله انقلاب مسئله زمینه سازی برای ظهور است.
زمینه سازی برای رسیدن به مدینه فاضله مهدوی است.
پس باید جامعه ای بسازیم که از هر نظر الگو باشد در جهان، همان طور که سکاندار عزیز انقلاب مان در دیدار روز 6 خرداد خود فرمودند:
مردم نگاه کنند به اظهارات داوطلبان و به کسی که می تواند برای کشور و برای آینده عزت ملی،
ایستادگی مقابل دشمنان
و الگو کردن جمهوری اسلامی در چشم مستضعفان جهان
تلاش کند به او رأی دهند.
